Psycholog

Psychologiem w naszej szkole jest Pani Aneta Nocoń.

Psycholog dostępny jest w szkole w godzinach:

Wtorek
11.25 – 14.50

Środa
10.10 – 12.10

Czwartek
7.45 – 8.30
11.10 – 12.10
14.00 – 14.50

Piątek
7.30 – 9.30

Można również kontaktować się:
-mailowo: a.nocon@pspproszkow.pl
-za pośrednictwem dziennika elektronicznego 
-telefonicznie pod nr 517 328 354

Można również korzystać z telefonów Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę:
Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111 (można też wysłać wiadomość: https://116111.pl/napisz)
Telefon dla Rodziców i Nauczycieli 800 100 100 (kontakt online https://800100100.pl/)

Instytucje świadczące pomoc psychologiczno-pedagogiczną związaną z wychowaniem dzieci

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Niemodlinie

ul. Wojska Polskiego 5
49-100 Niemodlin
tel. 77 4606 363

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Opolu

ul. Książąt Opolskich 27
45-005 Opole
tel.  77 4410245

Centrum Terapii i Psychoedukacji

ul. Oleska 97h/1a
45-222 Opole
tel. 602 673 562

Ośrodek Interwencji Kryzysowej

ul. Małopolska 20a
45-301 Opole
tel. 77 455 63 90
77 455 63 91
77 455 63 92 wew. 2

Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. św. Jadwigi w Opolu

ul. Wodociągowa 4
45-221 Opole
tel. 77 54 14 221
77 54 14 222

Bezpieczeństwo w sieci

Drodzy Uczniowie,

z powodu zamkniętych szkół od dłuższego czasu kontaktujecie się między sobą oraz z nauczycielami za pośrednictwem Internetu. Lekcje odbywają się w różnych formach on-line np. na platformie Teams, Skype. Internet daje wiele możliwości zdobywania wiedzy i nauki, szczególnie w sytuacji braku kontaktu z nauczycielami w szkole. Nie zapominajcie jednak, że Internet niesie ze sobą również zagrożenia. Nawet, kiedy wydaje Wam się, że nikt nie może dołączyć do Waszej klasy on-line, nie ma pewności, że ktoś obcy tego nie zrobi.

Dlatego ważne jest, by pamiętać o zasadach bezpieczeństwa w sieci:

1. Chroń swoją prywatność – nie podawaj informacji o sobie; chroń swoje hasła
2. Kontaktuj się tylko z osobami znanymi.
3. Nie odbieraj połączeń od osób obcych.
4. Nie odpowiadaj na wiadomości osób, których nie znasz.
5. Nigdy nie wiesz, kim jest osoba z drugiej strony ekranu.
6. Nie otwieraj linków ani wiadomości od osób obcych.
7. Jeśli obca osoba będzie próbowała się z Tobą kontaktować, powiedz o tym rodzicom, nauczycielowi lub innej osobie zaufanej lub skontaktuj się z Telefonem Zaufania 116 111.

Poradnik dla rodziców: Szkodliwe treści w Internecie. Nie akceptuję, reaguję!

Poradnik zawiera informacje:
– czym są szkodliwe treści
– jakie są konsekwencje kontaktu dzieci z takimi treściami
– jak chronić dziecko przed szkodliwymi treściami w Internecie
– gdzie szukać pomocy

Jak wspierać dziecko w sytuacji pandemii

Rozmawiaj z dzieckiem, odpowiadaj na pytania, nie unikaj odpowiedzi, mów prawdę;
✔Zapytaj co dziecko wie już na ten temat (i zweryfikuj te informacje) oraz co chciałoby wiedzieć;
✔Stwórz takie środowisko, aby dziecko czuło się bezpiecznie i mogło zapytać, jeśli będzie na to gotowe (…)

Przekazuj mu wiedzę dostosowując komunikat do etapu jego rozwoju (czym jest wirus, jak się przenosi, jakie niesie zagrożenia, dlaczego nie może wyjść na plac zabaw, czemu nie może spotkać się z babcią); używaj odpowiednich słów (nie mów o „zarazie” czy „zagładzie”, tylko o wirusie);
Nie poruszaj tematu zbyt często;

Wytłumacz dziecku, że są sposoby na to, aby chronić się przed wirusami:
Że samo może się przed nim chronić (np. myjąc dokładnie ręce, przestrzegając zasad);
Że rodzice go przed nim chronią zapewniając bezpieczeństwo w domu;
Że specjaliści (lekarze, naukowcy, pielęgniarki itp.) chronią go przed wirusami, bo wiedzą co robić, gdy już się pojawi;
Chwal dziecko za wykonywanie profilaktycznych zaleceń;
Nie ma negatywnych emocji, wszystkie są potrzebne i do wszystkich (zarówno dorośli, jak i dzieci) mamy prawo. Grymaszenie, płacz, zmienny nastrój itp. – sytuacja znana wszystkim rodzicom, którzy przez długi czas są z dziećmi w domu (nie tylko w czasie epidemii). Lęk, smutek, złość itp. są pożyteczne, pomagają nam, ostrzegają, że coś się dzieje, ale także, że są przejściowe i mijają,
Rozmawiaj z dzieckiem o jego emocjach i przeżyciach; słuchaj go i akceptuj jego uczucia;
Otocz dziecko opieką i stwórz bezpieczną/swobodną atmosferę, daj przestrzeń na wyrażenie tych emocji;
Okazuj empatię, nie obśmiewaj/nie bagatelizuj jego przeżyć; dziecko musi czuć, że jego emocje to coś naturalnego i potrzebnego;
Rozmawiaj o emocjach w sposób twórczy np. rysując je, malując, pokazując itp.
Wykorzystaj ten czas i przeznacz go na zabawę i rozmowę z dzieckiem. Tylko tyle i aż tyle, aby wzmocnić więź. Nie musisz zapewniać mu całodniowych atrakcji, wystarczy, że będziesz za nim podążać i będziesz dostępny/a emocjonalnie oraz otwarty/a na kontakt. Nie musisz wyruszać do sklepu po nowe zabawki, wykorzystaj to co masz już w domu (np. kartony), a pomysłów na zabawy/aktywności poszukaj w Internecie.

Tylko spokój może nas uratować… czyli dawanie dziecku przykładu.

Najczęściej jest tak, że dziecko nie idzie za naszą radą, ale za naszym przykładem. Poza tym, że można zarazić się wirusem, to można też zarazić się od kogoś emocjami (np. lękiem);
Zadbaj o siebie, aby móc zadbać o swoje dziecko. Daj sobie również przestrzeń do przeżywania emocji. Jeżeli dziecko widzi, że płaczesz lub, że się boisz – porozmawiaj z nim o tym, wytłumacz przyczyny, opowiedz o tym co Ci pomogło, nie udawaj i nie oszukuj, szczerość buduje poczucie bezpieczeństwa.

O, zobacz, zobacz, samolot leci! … czyli przekierowywanie uwagi.

Nie chodzi o bagatelizowanie emocji dziecka, ale o zaoferowanie dziecku czegoś, na czym skupi swoją uwagę i oderwie na dłuższy moment od sytuacji koronawirusowej. Daj dziecku decydować – niech samo wymyśli, co chciałoby robić, możecie wspólnie stworzyć plan na najbliższe dni, albo zaplanować, co będziecie robić jak sytuacja wróci do normy.
Sytuacja jest wyjątkowa – fakt, towarzyszą temu trudne emocje – fakt, warto odwracać od tych trudności uwagę dziecka – fakt. Ale rodzice/opiekunowie też muszą jakoś funkcjonować. Nic się nie stanie, jak dziecko się ponudzi. Nic się nie stanie, jak poogląda bajki, zagra w grę. Nic się nie stanie, jak nie będziesz wynagradzać dziecku tego, że znalazło się w takiej, a nie innej, sytuacji za wszelką cenę – bo to nie Twoja wina.

Nowe Technologie w służbie Odsieczy Koronawirusowej… czyli idziemy na wirtualną kawę.
Dzięki różnym smartfonowym i socialmediowym aplikacjom dzieci mogą zobaczyć się ze swoimi kolegami/koleżankami z przedszkola/podwórka/szkoły (z bliskimi z rodziny itp.) i przekonać się, że inni też zostali w domu oraz upewnić, że mają się dobrze. Mogą obgadać aktualną sytuację, zaplanować co będą robić jak już się spotkają (to ważne, żeby wyobrażały sobie rzeczywistość „po” w pozytywny sposób), mogą zagrać wspólnie w jakąś grę, obejrzeć coś w TV lub układać klocki.

Gumowe ucho… czyli dziecko słyszy więcej niż myślisz.

Nie oglądaj przy dziecku doniesień dotyczących epidemii, ogranicz takie informacje. Nie prowadź emocjonalnych rozmów dotyczących walki z koronawirusem (z innymi domownikami, telefonicznie), nie zostawiaj włączonego TV na relacjach dotyczących ofiar śmiertelnych;
Szczątkowe informacje docierające do niego z innych źródeł mogą stworzyć w jego głowie nieprawdziwy, wyolbrzymiony obraz aktualnych wydarzeń i wygenerować lęk.

Efekt motyla… czyli koronawirus dzisiaj, flashbulb za 20 lat.
Czy pamiętasz, gdzie byłeś/aś i co robiłeś/aś kiedy dowiedziałeś/aś się o tym, że doszło do katastrofy lotniczej Tu-154 w Smoleńsku w 2010 r.? Zapewne tak. Dodatkowo te wspomnienia są dość jaskrawe i nacechowane szczegółami.
To tzw. flashbulby (wspomnienia fleszowe). Zapamiętujemy ważne społecznie/osobiście wydarzenia, ich ogólny przebieg, tło wydarzeń + emocje własne, emocje innych ludzi i następstwo zdarzeń. Zadbajmy o to, aby wspomnienia naszych dzieci nie były nacechowane lękiem, smutkiem, samotnością i niepewnością.

Ach śpij, kochanie… czyli rytm okołodobowy/higiena snu/odżywianie.
Sytuacja jest wyjątkowa – dostosuj plan dnia tak, aby był jak najbardziej zbliżony do tego, który funkcjonuje u Was na co dzień lub stwórz go od nowa wprowadzając nowe „rytuały”. Jakościowo (i czasowo) dobry sen jest w tej sytuacji na wagę złota;
Nie poruszaj „trudnych” tematów przed samym zaśnięciem, zadbajmy o to, aby ten moment kojarzył się przyjemnie. Zaciemniony i przewietrzony pokój, odpowiednia temperatura, ciepła kąpiel, wyciszające zabawy, mniejsza aktywność fizyczna i odstawienie źródeł niebieskiego światła (TV, smartfon, komputer) przed zasypianiem są bardzo wskazane.
Głód, ból, zmęczenie, przebodźcowanie – to też nie są nasi sprzymierzeńcy w momencie, w którym walczymy ze stresem. Zadbajmy o „paliwo” dziecka. Jest to ważne również dla jego odporności.

A jak nie umyjesz rączek to pójdziesz do szpitala i zobaczysz! … czyli straszenie możliwym scenariuszem.

Warto myśleć pozytywnie i zakładać pozytywne rozwinięcie wydarzeń. Nie mamy jednak pewności, że nie zostaniemy zakażeni. Straszenie dzieci szpitalem, policjantem czy złą Panią, która je zabierze, to nie są dobre metody wychowawcze. Możemy zrazić dziecko do szpitala, lekarzy, wzbudzić w nim strach, z którym w sytuacji przymusu hospitalizacji dziecko nie będzie mogło sobie poradzić;

Obietnice bez pokrycia – nie dajemy ich. Bądź szczery/szczera, nie zapewniaj, że nikt z rodziny nie zostanie zarażony (ale razem z tą informacją możemy powiedzieć, że szanse na wyleczenie są bardzo duże, że lekarze wiedzą jak leczyć).
Przewietrz głowę… czyli aktywność na świeżym powietrzu – zgodnie z zaleceniami
Jeżeli dziecko w ostatnim czasie drastycznie zmieniło swoje zachowanie, wystąpiły zaburzenia snu, nadmierne zamartwianie się, nasilony lęk – warto skontaktować się ze specjalistą

Tekst: Aleksandra Szlachta psycholożka
źródło: https://www.facebook.com/psychologowiedlaspoleczenstwa/photos/a.104558197853899/113582540284798/?type=3&theater

Do rozmowy z dzieckiem o koronawirusie można również wykorzystać:
1. Film edukacyjny dla dzieci O WIRUSIE NA LITERĘ K I O ŻMII
link do filmu: https://www.youtube.com/watch?v=H0mx90NbvuM
2. COVIBOOK – dla młodszych dzieci
link do książeczki: https://www.mindheart.co/descargables?fbclid=IwAR3aqTYrIYE4HA7uBwC6ox5NmO1xSgxT0r2_ZZAeAiXf4N11ZkKpqiUtznc

Film dla dzieci o wirusie na literę "K" i o żmii

Drodzy uczniowie, od dłuższego czasu nie chodzicie do szkoły z powodu koronawirusa. Być może nie jeden z was zastanawiał się o co właściwie z tym wirusem chodzi i co to jest pandemia i kwarantanna.
Studio ilustratorsko-projektowe DINKSY stworzyło film dla dzieci wyjaśniający te pojęcia. W filmie nie tylko znajdziecie odpowiedź na wasze pytania, ale również dowiedziecie się, co robić by zapobiec zakażeniu, dlaczego nie możecie chodzić do szkoły i spotykać się z kolegami i koleżankami. Dowiedzie się również o emocjach, które teraz mogą wam towarzyszyć oraz jak sobie z nimi radzić.

Ważne: koniecznie obejrzyjcie film do końca, żeby dowiedzieć się o co chodzi z tą żmiją.

Skip to content